Κάνε τον πόνο σου άρπα,
Και γίνε σαν αηδόνι,
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέ τονε τραγούδι.
Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σού δίνω μύρα
- για μπάλσαμο - και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου,
και το αίμα σου πορφύρα.
Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα κράτα το ποτήρι.
Κλοτσα τις μέρες σου όντας
θα σού 'ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς "να σβήσω!"
μα λέγε το γελώντας.
Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου.
- Πλγωμένοι θεοί, "Νηπενθή" (1921) -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου